| Siara |
| Administrator |
|
| |
| Dołączył: 29 Sie 2006 |
| Posty: 130 |
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/3
|
| Skąd: W-wa Zach. ( Odolany ) |
|
|
|
|
 |
|
 |
|
Troszkę historii
Hala lokomotywowni Warszawa Grochów powstała wraz z elektryfikacją linii Otwock-Pruszków w 1936 ro0ku. Po zniszczeniu warsztatów elektrotrakcyjnych i drugiej lokomotywowni usytuowanej koło nich, stała się jedynym zabytkiem tamtego okresu. Jej konstrukcja *(skorupowy betonowy dach) była opisywana jako osiągnięcie budownictwa. Kolo niej Niemcy zbudowali barak , w którego konstrukcji znajdowały się np. szyny z napisem "Priwislanskaja Zeleznaja Doroga " został on rozebrany w końcu 2000 roku).
Budynek administracyjny jest powojenny.
Lokomotywownia Warszawa Olszynka Grochowska powstała bodajże w latach 50 . Po opuszczeniu hali przez Lokomotywownię Grochów eksploatującą elektryczne zespoły trakcyjne. W lokomotywowni zgromadzono lokomotywy elektryczne przeniesione z lokomotywowni Warszawa Wola (Odolany) : EP/EU05, EU07, EP08, ET21, EP23 Lokomotywownia nie miała żadnego zaplecza obsługowego dla lokomotyw.
Tak więc przez całe lata lokomotywownia istniała w stanie niedostosowanym do lokomotyw. Nie miała ani zapadni, ani podnośników Kutruffa, ani pomostów.
Przy pracy przeszkadzały betonowe fundamenty po kutruffach dostosowanych do ezt. Kabały były w bardzo złym stanie wytrzymałościowym oraz higienicznym , Podłogi były nierówne.lokomotywa ET40-41 z lokomotywowni Budgoszcz Wschod przystosowana do V=160km/h, przejezdzila jeden przebieg miedzynaprawczy, jako EP40-41 w Lokomotywowni Olszynka Grochowska Na trzech platformach zajmujących V kanał leżały masy części i złomu. Przeciekające luksferowe świetliki w dachu hali, zakryto po prostu papą, zacieniając ją całkiem.
W czasie tym inż Rafał Wodzicki w lokomotywowni zrobił m. in. pomost z wagonu oraz długi pomost na V kanale. Wyprowadził
przewody zasilające Z , na czołach lokomotyw EP05 (najpierw wg pomysłu zastępcy naczelnika Lachowskiego, a następnie wg swojego.
Związane to było z koniecznością zapewnienia blokowania drzwi w wagonach.
Lokomotywownia Warszawa Olszynka Grochowska, mimo niewielkich rozmiarów, ze względu na swe położenie na zapleczu Dworca Warszawa Wschodnia i w pobliżu Centrum naukowo-Technicznego Kolejnictwa (wcześniej COBiRTK) spełniała ważną rolę w rozwoju ruchu "szybkiego". W latach 70. Podjęto próby zwiększenia prędkości lokomotyw (najszybsze elektrowozy miały prędkość maksymalną 125 km/h) do 160 km/h lub 140 km/h. Przerobione tak lokomotywy EP05, EP08 i EP23 zostały zgrupowane w końcu w Lokomotywowni Olszynka Grochowska. Obsługiwały najszybsze linie, a potem Centralną Magistralę Kolejową. Po pojawieniu się lokomotyw EP09 pracę tę podjęła także Lokomotywownia Kraków Prokocim.
Lokomotywownia podjęła intensywne działania w celu modernizacji lokomotyw EP09 o złej konstrukcji, po pojawieniu się pierwszych lokomotyw tej serii: nr -05, -06 i -07. Wykorzystano przy tym wieloletnie doświadczenia z obsługi ruchu szybkiego lokomotywami EP05 i EP08. W krótkim czasie powstała lista wielu poprawek w tych lokomotywach i były one modernizowane w czasie produkcji, co doprowadziło do znacznego zróżnicowania poszczególnych egzemplarzy tej serii, których wyprodukowano 47. Lokomotywownia Warszawa Olszynka Grochowska weszła wraz z innymi lokomotywowniami warszawskimi, w skład Zakładu Taboru Warszawa
Widok na halę przelotową( od strony wyjazdu na Dw. Wschodni ) Lok. W-wa Olszynka Grochowska. |
|
